Πώς επηρεάζεται η ελιά από τη θερμοκρασία του αέρα.

Η ελιά είναι ένα δέντρο το οποίο παρουσιάζει μεγάλη αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες του παγετόύ έως τους -7^ο C,  όπου δεν ζημιώνεται στα παραγωγικά της όργανα. Σε περιπτώσεις περαιτέρω μείωσης της θερμοκρασίας έως -12^ο C, το δένδρο συνεχίζει να αντέχει με απώλειες στην παραγωγή του.

Σε αντίθετη περίπτωση, Οι υψηλές θερμοκρασίες επηρεάζουν μόνο την λειτουργία της φωτοσύνθεσης αν ξεπεράσουν τους 35^ο C ή σε λίγες ποικιλίες τους 40^ο C.

Εν γένει η ελιά είναι ανθεκτική στον καύσωνα της χώρας μας (40-45^ο C)

Θερμοκρασία του εδάφους στην ελιά.

Κατά την παραγωγική ζωή της ελιάς, η θερμοκρασία τους εδάφους δεν επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την καλλιέργεια.  Η ελιά επηρεάζεται από τη θερμοκρασία του εδάφους κυρίως κατά την φύτευση-εγκατάσταση των νεαρών δένδρων.  Κατά τη περίοδο αυτή, η θερμοκρασία δεν θα πρέπει μειώνεται κάτω των -5^ο C.

Επιπτώσεις ακραίων τιμών  ατμοσφαιρικής υγρασίας στην παραγωγή της ελιάς.

Το ποσοστό ατμοσφαιρικής υγρασίας στην ατμόσφαιρα, είναι ένας ατμοσφαιρικός παράγοντας που επηρεάζει σημαντικά την καλλιέργεια της ελιάς. Συγκεκριμένα, σε περίπτωση ατμοσφαρικής υγρασίας <30% κατά την περίοδο της ανθοφορίας της ελιάς, μπορεί να προκληθεί ανθόρροια (πτώση ανθέων ή πολύ νεαρών καρπιδίων) και στη συνέχεια, μείωση της παραγωγής.

Επίσης, την περίοδο της ανάπτυξης του καρπού, με ταυτόχρονη έλλειψη ποτίσματος, μπορεί να προκληθεί συρρίκνωση αυτού, μη αναστρέψιμη ,με αποτέλεσμα την υποβάθμιση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του και της ποσότητας παραγωγής το ελαιολάδου ή της βρώσιμης ελιάς.

Σε αντίθετη περίπτωση, το ποσοστό υγρασίας του περιβάλλοντος κοντά στα σημεία κορεσμού της ατμόσφαιρας, δηλαδή >70%, επιδρά αρνητικά στην φυτοϋγεία του δένδρου, με αποτέλεσμα την εμφάνιση μυκητολογικών ασθενειών (π.χ. Κυκλοκόνιο), που δύσκολα καταπολεμούνται σε αυτές τις συνθήκες.  Από μία άλλη οπτική, η ατμοσφαιρική υγρασία την περίοδο ανάπτυξης και ωρίμανσης του καρπού μπορεί ακόμη και να διατηρήσει τον καρπό σε καλή ποιοτική κατάσταση, με αποτέλεσμα την καλή παραγωγή.

Η εδαφική υγρασία στον ελαιώνα, επιδράσεις.

Οι ανάγκες της ελιάς σε εδαφικό νερό είναι πάνω από 450 mm.

Η ελιά είναι μια πολυετής καλλιέργεια που συνήθως δεν αρδεύεται, κυρίως οι ελαιοπαραγωγικές ποικιλίες ενώ αντίθετα, οι βρώσιμες ποικιλίες αρδεύονται.

Ο κορεσμός σε υγρασία εδάφους (Υγρασία εδάφους <10cb) προκαλεί συνήθως ασφυξία στο ριζικό σύστημα και μειώνει τη απορρόφηση θρεπτικών στοιχείων.  Σε παρατεταμένες πλημμύρες παρατηρούνται ξηράνσεις κλαδιών και απώλεια παραγωγής. Επίσης, απότομες μεταβολές στη υγρασία του εδάφους μπορούν να προκαλέσουν σοκ στο δένδρο της ελιάς με αποτέλεσμα απώλεια ανθέων ή καρπών

Η ξηρασία αντιθέτως (Υγρασία εδάφους >25cb) είναι περισσότερο επικίνδυνη για την ελιά.

Η έλλειψη εδαφικού νερού τη περίοδο της άνθησης δημιουργεί ατελή άνθη που δεν εξελίσσονται σε καρπούς.  Στο στάδιο του δεσίματος, με έλλειψη εδαφικής υγρασίας έχουμε και τη δημιουργία λιγότερων ελαιόκαρπων, ενώ κατά την περίοδο της ωρίμανσης προκαλείται υποβάθμιση της ποιότητας και ποσότητας του παραγόμενου προϊόντος.  

Ισχυροί άνεμοι κατά την παραγωγή της ελιάς.

Ο άνεμος επηρεάζει πολυπλεύρως την ανάπτυξη και την παραγωγή της ελιάς.

Ισχυρός άνεμος πάνω από 4Β δημιουργεί προβλήματα στην δυνατότητα φυτοπροστασίας, σπάσιμο κλάδων, καρπόπτωση, μείωση το νερού στα φύλλα λόγω διαπνοής, συρρίκνωση του καρπού και υποβάθμιση του ελαιολάδου.

Σε ακραίες περιπτώσεις ισχυρών εντάσεων ανέμου, έχει παρατηρηθεί μέχρι και ξερίζωμα δέντρων ελιάς.