crops 0004 ilios1

Ο ηλίανθος είναι ένα ετήσιο, που ανήκει στην οικογένεια Compositae και κατάγεται από τη Βόρεια Αμερική. Το καλλιεργούμενο είδος του ηλίανθου είναι ένα από τα 67 είδη του γένους Helianthus. το είδος Helianthus annus.. Οι σπόροι των κλασικών υβριδίων ηλίανθου περιέχουν έως και 45 % λάδι υψηλής περιεκτικότητας σε ακόρεστα λιπαρά οξέα (85-90 %), όπως το λινολεϊκό (65 %) και ελαϊκό (20-25 %) ενώ τα κορεσμένα οξέα (παλμιτικό και στεατικό) συνήθως δεν υπερβαίνουν το 10-15 %. Το ενδοσπέρμιο, που καταλαμβάνει το 70-75% του καρπού, αποτελείται από λιπίδια (45-65%), πρωτεΐνες (20-30%), υδατάνθρακες (10-25%) και μεταλλικά στοιχεία (3-5%). Το περικάρπιο, που συνιστά το 25-30% του καρπού, αποτελείται από υδατάνθρακες (85-96%), λιπίδια (1-5%), πρωτεΐνες (2-6%), και από μεταλλικά στοιχεία (2-4%).

Προσαρμοστικότητα του ηλίανθου στις κλιματικές και εδαφικές συνθήκες ανάπτυξης.

Ο ηλίανθος είναι φυτό που χαρακτηρίζεται από την υψηλή προσαρμοστικότητα σε ποικίλες κλιματικές συνθήκες. Το νεαρό φυτό χαρακτηρίζεται από μεγάλη αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες. Στο στάδιο των κοτυληδόνων και του πρώτου ζεύγους πραγματικών φύλλων το φυτό αντέχει έως τους -2oC και -8oC, αντίστοιχα.

Στα επόμενα στάδια ανάπτυξής του, το φυτό γίνεται περισσότερο ευάλωτο στις χαμηλές θερμοκρασίες και μπορεί να καταστραφεί ολοκληρωτικά στους 0oC κατά το στάδιο των 8-10 φύλλων. Ο ρυθμός φωτοσύνθεσης μεγιστοποιείται γύρω στους 30oC και οι μεγαλύτερες αποδόσεις επιτυγχάνονται σε θερμοκρασία 24-26oC. Ο ηλίανθος θεωρείται φυτό ανθεκτικό στην ξηρασία εξαιτίας του πλούσιου ριζικού του συστήματος που φθάνει σε μεγάλο βάθος και αξιοποιεί ικανοποιητικά τη διαθέσιμη εδαφική υγρασία. Σε σύγκριση με το καλαμπόκι και τα τεύτλα, ο ηλίανθος καταναλώνει περισσότερο νερό για την παραγωγή 1gr ξηράς ουσίας. Ο ηλίανθος έχει μεγάλο αριθμό στοματίων στα φύλλα και για το λόγο αυτό χαρακτηρίζεται από διπλάσιο επίπεδο διαπνοής συγκριτικά με άλλες ανοιξιάτικες καλλιέργειες. Γενικά όμως, οι φυσιολογικές λειτουργίες του φυτού προσαρμόζονται εύκολα στις διακυμάνσεις εδαφικής υγρασίας.

Προσαρμόζεται εξίσου καλά σε όλα τα είδη των εδαφών, με την προϋπόθεση να είναι βαθιά και με ικανοποιητική στράγγιση.

Ο ηλίανθος αναπτύσσεται φυσιολογικά σε εδάφη με χαμηλή αλατότητα. Υψηλά επίπεδα αλατότητας μειώνουν τόσο την απόδοση σε σπόρο όσο και τη περιεκτικότητα σε λάδι. Η προσαρμοστικότητα του φυτού στο δείκτη pH,είναι εξαιρετική. Οι άριστες τιμές pH εδάφους είναι μεταξύ 6-7,2.

Εχθροί και ασθένειες της καλλιέργειας του ηλιάνθου

Οι κυριότερες ασθένειες του ηλιάνθου είναι: η Σκληρωτίνια , ο Καρκίνος του μίσχου, η Σήψη της κεφαλής, ο Βοτρύτης, ο Περονόσπορος, η Αλτερνάρια, η Σκωρίαση, η Φυτοφθόρα κ.α.

Οι κυριότεροι εχθροί του ηλίανθου είναι: ο Σκόρος, η Τιπούλα, η  Μελίγκρα, οι Κάμπιες και ο Λύγκος.

Οι αντιμετώπιση τους γίνεται χημικά, με καλλιεργητικά μέτρα ή με ανθεκτικά υβρίδια, πάντοτε με εγκεκριμένα σκευάσματα φυτοπροστασίας και σύμφωνα με τις οδηγίες των τοπικών γεωπόνων.

Γενικές γεωργικές κατευθύνσεις ανά καλλιέργεια

Σε συνεργασία με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και το meteo.gr

Newsletter meteofarm.gr
Καθημερινή ενημέρωση μέσω email για την πρόγνωση του καιρού στην περιοχή σας.