Η Κερασιά είναι δένδρο φυλλοβόλο και καλλιεργείται σε όλα τα διαμερίσματα της χώρας μας, ακόμη και στα νησιά, σε εκτάσεις που πλησιάζουν τις 140.000 στρέμματα Οι εκτάσεις κατά 80% βρίσκονται στη Κεντρική Μακεδονία με επίκεντρο την Ημαθία και την Πέλλα.
Τρόπος και περίοδος καρποφορίας της κερασιάς
Η κερασιά σχηματίζει απλούς ανθοφόρους οφθαλμούς, σε βλαστούς, που αναπτύχθηκαν κατά τη βλαστική περίοδο του προηγουμένου έτους. Σε καρποφορία μπαίνει από το 4ο έως 6ο χρόνο της ζωής της και η παραγωγική ζωή της υπολογίζεται σε 40-50 χρόνια.
Καλλιέργεια και εδαφοκλιματικές συνθήκες
Η κερασιά αποτελεί ένα απαιτητικό δέντρο όσον αναφορά τις εδαφοκλιματικές συνθήκες στις οποίες αναπτύσσεται. Ακολούθως θα συνοψίσουμε τους παράγοντες που επηρεάζουν την καλλιέργειά της σε ακραίες συνθήκες ανάπτυξης.
Κλιματικές συνθήκες που απαιτεί η κερασιά
Η κερασιά είναι δένδρο με έντονες απαιτήσεις στις κλιματικές συνθήκες. Απαιτεί αρκετό χειμερινό ψύχος (600-1300 ώρες ψύχους κάτω από 7 oC), ευνοϊκό καιρό κατά την περίοδο της άνθησης και δροσερό καλοκαίρι. Η κερασιά, σε πλήρη λήθαργο, αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες. Είναι πολύ ευαίσθητη στον παγετό, πριν τα δένδρα μπουν σε πλήρη λήθαργο.
Το χειμερινό ψύχος είναι αναγκαίο για την διαφοροποίηση των οφθαλμών της. Σε περιοχές με θερμό χειμώνα παρατηρείται το φαινόμενο του παρατεταμένου λήθαργου, δηλαδή καθυστέρηση της άνθησης. Οι ανθοφόροι οφθαλμοί είναι πολύ ευαίσθητοι στους ανοιξιάτικους παγετούς.
Σε περιοχές με ζεστό καλοκαίρι, παρατηρείται το φαινόμενο των διπλών ή δίδυμων καρπών που μπορεί να φθάσει μέχρι 20-30% της παραγωγής, γι’ αυτό θα πρέπει να επιλέγονται προσεκτικά οι περιοχές εγκατάστασης του δενδρώνα.
Επίσης, σε περιοχές με υψηλές θερμοκρασίες (32 oC ή και μεγαλύτερες) στο τέλος της άνοιξης προκαλείται και σχίσιμο των καρπών. Η βροχή επίσης κατά τη διάρκεια ή λίγο πριν τη συγκομιδή μπορεί να προκαλέσει σχίσιμο καρπών λόγω του νερού που απορροφάται από την επιδερμίδα των καρπών. Τα μικρά σχισίματα επουλώνονται, ενώ τα μεγάλα μπορούν να υποβαθμίσουν την παραγωγή λόγω της εγκατάστασης παθογόνων μυκήτων στις σχισμές. Το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την επιλογή ποικιλιών ανθεκτικών στο σχίσιμο.
Εδαφικές απαιτήσεις
Η κερασιά καλλιεργείται σε βαθιά εδάφη με καλή υδατο-ικανότητα αλλά ταυτόχρονα και καλή δυνατότητα αποστράγγισης. Το pH του εδάφους θα πρέπει να κυμαίνεται από 5,5 έως 8.
Όλες σχεδόν οι ποικιλίες της κερασιάς, είναι αυτόστειρες και μερικές απ' αυτές είναι και αλληλόστειρες. Η λύση για την καρποφορία της είναι η σταυρεπικονίαση. Για την εξασφάλιση αυτής, επιβάλλεται η συγκαλλιέργεια ποικιλιών που μπορούν να επικονιαστούν μεταξύ τους (συμβατές) και να ανθίζουν την ίδια περίοδο. Επιπλέον, θα πρέπει να υπάρχουν κυψέλες μελισσών στο κερασεώνα (μία ανά 4 στρέμματα).
Στάδια ανάπτυξης καρπού κερασιάς
Η αύξηση του καρπού της κερασιάς γίνεται σε τρεις περιόδους, που είναι οι παρακάτω:
1. Ταχείας αύξησης του καρπού σε όγκο (ο καρπός αποκτά το 60% του τελικού του μεγέθους (περίπου ίση διάρκεια περιόδου για κάθε ποικιλία)
2. Σκλήρυνσης του ενδοκαρπίου, αύξησης του εμβρύου και πολύ βραδείας αύξησης του καρπού (μικρής ή μεγάλης διάρκειας ανάλογα με την πρωϊμότητα ή οψιμότητα της ποικιλίας)
3. Ταχείας αύξησης του περικαρπίου λόγω διόγκωσης των κυττάρων (έχει ίδια διάρκεια με εκείνη της 1ης περιόδου).
Εχθροί και ασθένειες κερασιάς
Οι κύριες μυκητολογικές ασθένειες της κερασιάς είναι: η Μονίλια (Φαιά Σήψη) , το Κορύνεο, το Κυλινδροσπόριο κ.α.
Οι κυριότεροι εντομολογικοί εχθροί είναι: τα Ακάρεα, οι Αφίδες, το Σφαιρολεκάνιο, ο Ρυγχιτης κ.α.
Όλες οι προσβολές θα πρέπει να ελέγχονται από τους τοπικούς γεωπόνους και να γίνονται εφαρμογές σύμφωνα με τις οδηγίες τους και τα εγκεκριμένα σκευάσματα φυτοπροστασίας.
