Η πιπεριά είναι δικότυλο, ποώδες και θαμνώδες φυτό του γένους Καψικόν (Capsicum - δημοτική: Καψικό). Ανήκει στην οικογένεια Στρυχνοειδών (Solanaceae).
Η πιπεριά μεταφυτεύεται από τα σπορεία την άνοιξη, σε μέγεθος φυταρίου περίπου 15 cm, σε καλά προετοιμασμένο αγρό ή θερμοκήπιο.
Όπως όλα τα Σολανώδη, θα πρέπει το έδαφος εγκατάστασης να είναι καλά ψιλοχωματισμένο και απολυμασμένο από ζιζάνια και μύκητες εδάφους.
Μετά τη μεταφύτευση των φυτών πρέπει να ακολουθήσει πολύ καλό πότισμα για να μπορέσουν τα φυτά να σχηματίσουν γρήγορα πλούσιο ριζικό σύστημα.
Η φύτευση των νεαρών φυταρίων γίνεται σε διπλές ή μονές γραμμές ανάλογα με την εποχή καλλιέργειας. Οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών είναι 60-70 cm, ενώ οι αποστάσεις μεταξύ των φυτών πάνω στη γραμμή φύτευσης 30-50 cm. Στην περίπτωση των διπλών γραμμών φύτευσης, η απόσταση μεταξύ των γραμμών της κάθε διπλής γραμμής φύτευσης είναι 40-50 cm, ενώ το πλάτος των διαδρόμων είναι 80-100 cm. Οι διπλές γραμμές φύτευσης είναι περισσότερο διαδεδομένες στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες.
Καλλιεργητικές περιποιήσεις πιπεριάς
Η πιπεριά είναι πολύ ευπαθές φυτό τόσο στο ξηρό όσο και στο πολύ υγρό έδαφος. Το πότισμα θα πρέπει να γίνεται συχνά και με μικρές ποσότητες την πρώτη περίοδο μετά τη μεταφύτευση. Οι ανάγκες σε νερό ανέρχονται στα 550 m3/στρέμμα. Η ποιότητα του νερού είναι σημαντικός παράγοντας για την παραγωγή. Υψηλή περιεκτικότητα σε άλατα στο νερό του ποτίσματος μπορεί να προκαλέσει μείωση της παραγωγής ως 25%. Η πιπεριά απαιτεί ισορροπημένη λίπανση μετά τη μεταφύτευση και μέχρι την συγκομιδή.
Η υποστύλωση είναι μια απαραίτητη καλλιεργητική φροντίδα καθώς βελτιώνει τον αερισμό και το φωτισμό των καρπών και μειώνει τις πιθανότητες για ανάπτυξη ασθενειών. Η υποστύλωση στο θερμοκήπιο γίνεται στο σύρμα πάνω από τις γραμμές φύτευσης, ενώ στην ύπαιθρο με πασσάλους ή δίχτυα στήριξης. Η πιπεριά στο θερμοκήπιο απαιτεί συνήθως ελαφρύ κλάδεμα ώστε να δημιουργηθούν ένας ή δύο δυνατοί βραχίονες παραγωγής.
Συγκομιδή πιπεριάς
Η συγκομιδή γίνεται στο "στάδιο του ώριμου πράσινου" καρπού δηλαδή όταν αυτός έχει σκούρο γυαλιστερό πράσινο χρώμα και το μέγιστο μέγεθος.
Εχθροί και ασθένειες πιπεριάς
Οι κυριότερες μυκητολογικές ασθένειες της πιπεριάς είναι: Βερτισιλίωση, Φουζαρίωση, Αλτερναρίωση στελέχους, Ανθράκωση, Βοτρύτης, Κλαδοσπορίωση, Περονόσπορος, Ωίδιο.
Οι κυριότεροι εντομολογικοί εχθροί της πιπεριάς είναι: Αλευρώδης, Αφίδες, Θρίπας, Κοινός Τετράνυχος, Λιριόμυζα, Νηματώδης, Υλέμυια.
Η αντιμετώπιση τους γίνεται χημικά, με καλλιεργητικά μέτρα ή με ανθεκτικά υβρίδια, πάντοτε με εγκεκριμένα σκευάσματα φυτοπροστασίας και σύμφωνα με τις οδηγίες των τοπικών γεωπόνων.