Το σιτάρι είναι το φυτό που καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη καλλιεργούμενη έκταση σε όλο τον κόσμο και αποτελεί τη βάση της διατροφής του ανθρώπου.
Στην Ελλάδα το σιτάρι καλύπτει το 25% των καλλιεργούμενων εκτάσεων, δηλαδή περίπου 10 εκ. στρέμματα.
Προετοιμασία - κατεργασία εδάφους και Σπορά σιταριού
Η προετοιμασία του εδάφους πρέπει να γίνεται στο ρώγο του γιατί έτσι εξασφαλίζονται οι καλύτερες δυνατές συνθήκες υγρασίας και αερισμού για το φύτρωμα του σπόρου.
Ο σπόρος σποράς του σιταριού θα πρέπει να είναι πιστοποιημένος, δηλαδή να είναι γνωστή εγκεκριμένη ποικιλία, να έχει απολυμανθεί, να έχει καλή φυτρωτική ικανότητα και να μην έχει προσμίξεις από σπόρους ζιζανίων που αποτελούν το βασικό εχθρό της καλλιέργειας.
Το βάθος σποράς είναι 3-5 εκατοστά, με 20 κιλά σπόρου ανά στρέμμα. Πολύ σημαντική είναι η ομοιόμορφη κατανομή του σπόρου κατά μήκος των γραμμών σποράς. Επίσης, η σπορά θα πρέπει να γίνει σχεδόν αμέσως μετά την προετοιμασία του χωραφιού για να υπάρχει αρκετή υγρασία για τη βλάστησή του και να αποφύγουμε την γρήγορη ανάπτυξη ζιζανίων.
Λίπανση καλλιέργειας σιταριού
Η βασική λίπανση γίνεται κατά τη σπορά με αζωτούχα λιπάσματα και δίνει την πρώτη ώθηση στην ανάπτυξη των νεαρών φυτών. Η επιφανειακή λίπανση γίνεται στο τέλος του χειμώνα, σε ευνοϊκές συνθήκες υγρασίας και πριν την εφαρμογή των ζιζανιοκτόνων.
Απαιτήσεις σε άρδευση
Το σιτάρι συνήθως δεν αρδεύεται στις βόρειες περιοχές της χώρας διότι εκμεταλλεύεται το υψηλό ποσοστό βροχοπτώσεων.
Σε περιοχές που καλλιεργούνται ποικιλίες με υψηλό δυναμικό και υπάρχουν ξηροθερμικές συνθήκες ένα πότισμα στο τέλος της ωρίμανσης του σπόρου εξασφαλίζει την παραγωγή.
Εχθροί και ασθένειες σιταριού
Οι πιο σημαντικοί εχθροί του σιταριού είναι τα ζιζάνια που κατατάσσονται σε αγρωστώδη και πλατύφυλλα και καταπολεμούνται με ειδικά εκλεκτικά σκευάσματα φυτοπροστασίας, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες των τοπικών γεωπόνων.
Τα σημαντικότερα ζιζάνια είναι
- Αγρωστώδη, όπως: Ήρα (Lolium spp.), Φάλαρη (Falaris spp.), Αγριοβρώμη (Avena fatua) κ.α.
- Πλατύφυλλα Κολλιτσίδα (Galium spp.), Αγριομαργαρίτα (Chrysanthemum segetum), Παπαρούνα (Papaver spp.), Χαμομήλι (Chamomila sp), Βρωμόχορτο (Bifora radians) κ.α.
Τα τελευταία 5 χρόνια λόγω των συνθηκών υψηλής υγρασίας που επικρατούν σε πολλές περιοχές καλλιέργειας σιταριού έχουν επανεμφανιστεί μυκητολογικές ασθένειες όπως Σεπτόρια, Σκωριάσεις, Ελμινθοσπόριο.
